این بخش شامل جنبه های معناشناسی سمعک زیمنس آلمان ، نحوی ، واجی و کاربردشناختی زبان است
بخش های زبانی که میزان ناروانی گفتاری را افزایش می دهند شامل : بازیابی کلمه ، فرمول سازی جمله ، ترکیبات اواشناختی پیچیده و مشکلات استفاده از فرم های مناسب برای ارتباط اجتماعی
مشکلات بازیابی کلمه یا فرمول سازی جمله ممکن است منجر به سرعت پایین گفتار که بنا به سطح اضطراب تجربه شده کودک است ، شود.
برای مثال کودک با دانش زبانی وسیع ، نیاز زمانی بیشتری برای شناسایی و انتخاب اصطلاح واژگانی مناسب برای فرمول سازی جمله و انتقال پیام دارد.
اجتماعی – عاطفی
دو حالت از معمول ترین وضعیت های عاطفی که میزان لکنت کودکان را افزایش میدهد: هیجان و اضطراب است
این عواطف فعالیت ماهیچه های حرکتی دهان کودک را افزایش داده که که منجر به کاهش روانی می شود.
این حائز اهمیت است که حوادثی که تولید اضطراب و هیجان در کودکان میشود را شناسایی کنیم که این حالت ، تفاوت زیادی در افراد بزرگسال دارد.
شناختی
توانایی استفاده از مهارت های metalinguistic ( مانند فرمول سازی افکار و پردازش افکار برای انتقال پیام)
لکنت به طور معمول قبل مهارت های metalinguistic اتفاق می افتد.
یکی از جنبه های این ظرفیت این است که مهارت های ارتباطی به طور طبیعی با تلاش شناختی کمتری اتفاق می افتد.
نظریه ی ظرفیت ها و تقاضاها
تقاضاهای درونی: - نیاز به بیان افکار و ایده هایی که همراه با افزایش سن به پیچیدگی شان افزوده می شود و بیان آنها مستلزم استفاده از سطوح پیچیده تر و دشوار تر مهارت های واجی، صرفی، نحوی و معنایی و کاربرد شناختی است.
تقاضاهای بیرونی : تقاضاهایی هستند که در اثر عوامل مربوط به تعامل کودک با دیگران رخ می دهند.
این تقاضاها از واکنش والدین و اطرافیان کودک ناشی می شوند. مثلاً زمانی که والدین سوال هایشان را با عجله و سریع از کودک می پرسند، گفتار کودک را مرتب قطع می کنند، یا در گفتارشان از ساختارهای زبانی پیچیده ای استفاده می کنند که فهمشان برای کودک دشوار است.
در نظریه ی ظرفیت ها و تقاضاها عنوان می شود که لکنت زمانی رخ می دهد که تقاضاهای مربوط به عملکرد گفتار از ظرفیت کودک جهت تولید گفتار روان بیشتر باشد تا زمانی که تقاضاهای وارد شده به کودک کمتر یا در حد ظرفیت هایش باشد، گفتارش روان است ولی با بیشتر شدن تقاضاها نسبت به ظرفیت کودک، ناروانی و لکنت بروز می یابد.
در این دیدگاه برای درمان کودک ابتدا ظرفیت های کودک و تقاضاهای موجود در محیطش را به زحمت ارزیابی و مشخص می کنند. سپس ظرفیت های کودک را افزایش می دهند و تقاضاهای موجود در محیط کودک را کاهش می دهند.
توصیه هایی به والدین:
اجتناب کردن از مکانی که توقعات بیش از حد از کودک می خواهد ودرخواست های کودک به خصوص حین فعالیت های استرس اور ( مانند دسشویی داشتن ، یا در اموزه های تحصیلی)
کاهش دادن نظرات روی عادات غذاخوردن کودک (مثال: جلوگیری کردن از کند غذا خوردن یا شلخته و صدادار غذا خوردن کودک )
اجتناب از اظهارات منفی درباره ی گفتار کودک (مثال : کاهش دادن سرعت) . روی پیامی که کودک سعی در انتقال ان دارد تمرکز کنید و روی چگونگی تولید ان تمرکز نکنید.
مداخله اولیه یک کلید است! اطلاعات و اگاهیهایی خود را درمورد روش هایی که از رشد و بهبود روانی حمایت می کند و همچنین پیشگیری مناسب و رویکردهای مداخله ای افزایش دهید.
انتقاد هایی که به مدل ظرفیت و تقاضا می شود:
دامنه وسیع ظرفیت ها و تقاضا های موجود در محیط کودک منجر به نامحدود بودن علل لکنت کودک می شود.
این مدل برای ارزیابی کردن بدلیل عدم قابل اندازه گیری بودن ظرفیت ها مشکل می باشد.
عدم قابل تشخیص بودن ارتباط بین ظرفیت و تقاضا ها
نقش گفتاردرمانگر
این مدل برای گفتاردرمانگر مسیری شفاف و جامعی را برای درمان فراهم می کند.
با استفاده کردن از این مدل ، درمانگران می توانند برای تقویت ظرفیت کودک برای تولید روان گفتار، کمک می کند.
به خاطر داشته باشید: هدف درمان برای کودکان کم سن تر ، افزایش سطح خودبه خودی یا نرمال روانی گفتارشان است.
Satckweather پیشنهاد کرد که درمانگران در جلسات درمانی ، ده دقیقه ی اول را برای دوباره ارزیابی کردن نیازهای کودک و هر تغیری در محیط کودک استفاده کنند.
هنکام فراهم کردن مداخله ، به یاد داشته باشید که ظرفیت های ذاتی کودک برای روانی نمی تواند تغیر کند به عنوان نتیجه: درمانگران می تواند یک موقعیت شفاف را فراهم کند و توسط اموزش دادن کودک که چگونه از مکانیسم گفتارشان استفاده کنند یک روش موثر می باشد.
در حین مداخله ، این را به خاطر داشته باشید که دست ورزی روی محیط ارتباطی منجر به افزایش روانی گفتار می شود.
و در اخر ، درمانگران باید والدین را در مورد نقششان در بهبود روانی اموزش داد.
منبع:
بلیدینگ ابرو چیست