وبلاگی از روزمرگی ها

آنها پی بردند که تشخیص ناهمزمانی هنگام شروع آسانتر از ناهمزمانی پایان بود. برای سیگنال های منظم، ناهمزمانی های شروع که کمتر از 1ms بودند،جدای از اینکه عنصر ناهمزمانی باعث هدایت یا تاخیر عناصر دیگر میشد، قابل تشخیص بودند. آستانه های تشخیص ناهمزمانی پایانی بزرگتر بودند یعنی هنگامی که عنصر ناهمزمانی بعد از عناصر دیگر تمام میشد حدود 3-10 ms بود و وتی که قبل از عناصر دیگر تمام میشد حدود 10-30ms بود. آستانه های تشخیص سمعک نامرئی ناهمزمانی در مجموعه های الگوریتمی 2-50 برابر بزرگتر از مجموعه های منظم بودند.

تفاوت بین مجموعه های هارمونیک (منظم) و لگاریتمی شاید بر اساس گروه بندی تغییر نیافتنی آنها قابل توضیح باشد. سیگنال هامونیک به عنوان تنها منبع صوتی در نظر گرفته می شود یعنی تمامی عناصر به یکدیگر تعلق دارند. مجموعه ای که به فاصله ی لگاریتمی از هم قرار دارند به صورت مجموعه ای از تون های صدا در نظر گرفته می شود مانند تعداد زیادی از صداهایی که در یک تار صوتی همزمان نواخته می شوند. به نظر میرسد مقایسه ی زمان بندی عناصر صوتی که از منابع مختلف می آیند، دشوار باشد. حساسیت بالا نسبت به ناهمزمانی شروع برای مجموعه های هارمونیک برای این وجود دارد که یافته ها حاکی از آن است که کیفیت صدای آلات موسیقی تا حدودی وابسته به زمان دقیق شروع و میزان اوج گیری هامونی های تکی در هر نوت است.

مفهوم نواک (Pitch )

نواک یکی از ویژگی های صوت است که با توجه به چیزی که شنیده می شود تعریف می گردد. غالبا به صورت " ویژگی حس شنوایی برای تعیین صداهای زیر و بم" تعریف می شود. این امر به دلیل سرعت تکرار فیزیکی شکل موج است. برای تن صدای خالص (سینوسی)، این مسئله مربوط به فرکانس و برای تن تناوبی پیچیده به فرکانس اساسی است .