وبلاگی از روزمرگی ها

گیرنده های وستیبولار درسلول های حسی مخصوصی که سلول های مویی نامیده می شوند، جمع 

شده اند. سلول های مویی انرژی مکانیکی تولید شده بوسیله نیروی اعمال شده سمعک به سر را به فعالیت 

عصبی تبدیل می کنند. این نیروها که ازحرکت سر یا جاذبه ناشی می شوند باعث جابجا شدن مایع 

گوش داخلی ودر نتیجه حرکت سلول های مویی می شوند.

شکل 19.4 ساختار سلول های مویی را نشان می دهد. هرسلول شامل سه بخش عملکردی می باشد: 

cilia یا موها، جسم سلولی و پایانه های عصبی آوران و وابران. یک موی بلند ضخیم که کینوسیلیوم 

نامیده می شود، در یک سمت قرارگرفته است و تقریبا 70 موی کوتاهتر که استریوسیلیا نامیده می 

شوند در کنار آن قرارگرفته اند. طول استریوسیلیا با افزایش فاصله ازکینوسیلیوم کاهش میابد.

دو نوع سلول مویی وجود دارد (شکل 19.5) : نوع I ونوع II. جسم سلولی در سلول مویی Type I 

قمقمه ای شکل است که در بخش میانی پهن و در ابتدا و انتها باریکتر است. جسم سلولی تقریبا به 

طور کامل توسط  یک پایانه عصبی آوران وسیع که calyx یا chalic نامیده می شود، دربرگرفته 

شده است. پایانه های عصبی وابران به طور مستقیم با جسم سلولی تماس ندارند و در عوض آنها به 

calyx وصل می شوند. جسم سلولی در سلول های مویی Type II استوانه ای شکل است . چندین 

پایانه عصبی آوران و وابران وجود دارد و هردو آنها به طور مستقیم به جسم سلولی وصل می شوند.

نسبت سلول های مویی Type I به Type II در گونه های مختلف متفاوت است. حتی در گونه های 

مشابه این نسبت از یک ناحیه گیرنده به ناحیه دیگر متفاوت است. بحث کامل تفاوت مورفولوژی و 

توزیع سلول های مویی Type Iو Type II فراتر از این فصل است. با این حال تفاوت هایی در 

اتصال پایانه های عصبی آوران و وابران برای تاثیر اولیه adaptation دو نوع سلول وجود دارد.

باوجود تفاوت هایی بین سلول های مویی Type I وType II ، عملکرد آنها خیلی مشابه است. در 

حقیقت آنها در دو ویژگی مهم مشترک اند.