وبلاگی از روزمرگی ها

ارزيابي ضايعات نئوپلاستيك رتروكوكلئار:

افزايش موج I (AP): شايد رايجترين مثال كاربرد الكتروكاكلئوگرافي در اديولوژي كلينيكي افزايش موج ABR I در بيماراني با كاهش شنوايي حسي عصبي قابل توجه است. هدف كلي ارزيابي الكتروفيزيولوژيك انواع سمعک در اين موارد، افتراق ضايعه حلزوني از ضايعه عصبي است. علت اختلال عصبي معمولا «تومور آكوستيك» يا به عبارت ديگر شوانوم وستيبولار است كه در مجراي گوش داخلي شروع مي شود، و با رشد به عصب شنوايي نيز دست مي يابد. معمولا بيمار يك كاهش شنوايي يكطرفه يا دو طرفه غير قرينه در فركانسهاي بالا نشان مي دهد. در اين مرحله از فرآيند كلينيكي كاهش شنوايي را حسي عصبي مي ناميم بواسطه اينكه افتراقي بين اختلال عملكرد حلزوني از وراي حلزون واقع شده است. ABR ثبت شده با الكترود inverting روي ماستوئيد يا ترجيحا لوبول اغلب موج I واضح و قابل اعتمادي ايجاد نمي كند. علت مقدار كاهش شنوايي و عدم امكان ارائه محركي كه به اندازه كافي از سطح آستانه بالاتر است تا بتواند موج I مشخص ايجاد كند، مي باشد. (شكل 1-5) 

ارزيابي الكتروكاكلئوگرافي شامل يك ثبت ميدان نزديك فعاليت ايجاد شده در حلزون و انتهاي نزديك (Distal) عصب شنوايي است. نزديك تر كردن الكترود inverting به حلزون باعث افزايش AP مي شود، يا همان موج I از ABR.

موج I، (AP) يك شاخص محيطي براي محاسبه زمان نهفتگي بين موجي است. زمانهاي نهفتگي بين موجي تنها فعاليت عصبي را منعكس مي كنند (در مقابل عملكرد گوش مياني يا حلزون) و شاخص نسبتا ثابتي از زمان انتقال عصبي وراي حلزوني به دست مي دهند.

آناليز و تفسير ABR از كاهش شنوايي حلزوني تاثير مي پذيرد و دچار درهم ريختگي مي شود. و موج I از ABR نيز به صورت واضحي ثبت نمي شود (جزء AP الكتروكاكلئوگرافي) بدين ترتيب به دليل كاهش شنوايي تاخيري در زمان نهفتگي مطلق امواج ABR (مثلا موج I تا موجIII، موج  V) رخ مي‌دهد.

تعديلات متعدد در مورد پروتوكل تست ABR احتمال ثبت پاسخ واضح و قابل اعتماد جزء ABR I را افزايش خواهد داد. بعضي از اين تغيير روشها، نظير كاهش نرخ تحريك، در روش ارزيابي الكتروكاكلئوگرافي مداوم، به كار گرفته مي شود. توضيحات بعدي بر كاربرد تكنيك الكترود الكتروكاكلئوگرافي در ارزيابي ABR به منظور افزايش دامنه موج I تاكيد مي كند.